27 miljoen ton nanoplastics: gevaar voor de zee en de mens!

Transparenz: Redaktionell erstellt und geprüft.
Veröffentlicht am

Uit nieuwe onderzoeken blijkt dat er in de Noord-Atlantische Oceaan 27 miljoen ton nanoplastics voorkomen, met verstrekkende gevolgen voor het leven in zee.

Neue Studien zeigen, dass 27 Millionen Tonnen Nanoplastik im Nordatlantik existieren, mit weitreichenden Folgen für Meereslebewesen.
Uit nieuwe onderzoeken blijkt dat er in de Noord-Atlantische Oceaan 27 miljoen ton nanoplastics voorkomen, met verstrekkende gevolgen voor het leven in zee.

27 miljoen ton nanoplastics: gevaar voor de zee en de mens!

De alarmerende hoeveelheid plastic afval in de Noord-Atlantische Oceaan heeft de afgelopen jaren tot intensief onderzoek geleid. Uit een recent onderzoek uitgevoerd door onderzoekers van het Helmholtz Center for Environmental Research in Leipzig en het National Oceanography Centre in Southampton blijkt dat er naar schatting 27 miljoen ton nanoplastics in het bovenste deel van de Noord-Atlantische Oceaan voorkomen. Deze bevinding is gepubliceerd in het gerespecteerde tijdschrift “Nature”, zoals Tagesspiegel rapporteert.

Nanoplastics, die het gevolg zijn van de afbraak van grotere plastic voorwerpen zoals flessen en tassen, zijn niet alleen gevaarlijk voor het milieu, maar ook voor mariene organismen. Melanie Bergmann (AWI) benadrukt dat deze kleine deeltjes een groter aantal organismen en hun weefsels kunnen binnendringen, wat tot ernstige veranderingen op cellulair niveau kan leiden. Wat vooral zorgwekkend is, is dat de concentraties van nanoplastics in kustgebieden tot duizend keer hoger zijn dan in de open zee. Dit kan verstrekkende gevolgen hebben voor het mariene ecosysteem.

De gezondheidsrisico's voor het leven in zee

Het onderzoek brengt enkele gevaren in kaart die verbonden zijn aan nanoplastics. Deze omvatten groeiachterstand, reproductieve problemen, fysiologische stress en stoornissen van het immuunsysteem bij waterorganismen. Een ander probleem is het schadelijke effect van nanoplastics op de bladgroenkorrels van algen, waardoor de fotosynthese zou kunnen afnemen. Dit zou de CO₂-opname kunnen belemmeren, wat de opwarming van de aarde verder zou kunnen verergeren, zoals Geo aangeeft.

Een belangrijk resultaat van het onderzoek laat zien dat de meetgegevens afkomstig zijn van twaalf locaties in de Noord-Atlantische Oceaan. De onderzoekers vonden verschillende concentraties: dichtbij de kust werd gemiddeld 25 mg nanoplastics per kubieke meter water gemeten, terwijl op een diepte van 1.000 meter slechts 7,5 mg werd geregistreerd. Dit suggereert dat de oppervlaktewateren meer vervuild zijn dan de diepe wateren. In de diepzee werd alleen polyethyleentereftalaat (PET) aangetroffen, maar niet de veelgebruikte kunststoffen polyethyleen (PE) en polypropyleen (PP).

Nood aan politieke actie

De dringende noodzaak van politieke maatregelen om het plasticprobleem terug te dringen wordt benadrukt door Martin Wagner (NTNU). Ondanks de kennis over de omvang van het nanoplasticprobleem blijft de behoefte aan onderzoek groot, vooral als het gaat om de biologische effecten van deze deeltjes. Mark Lenz (Geomar) waarschuwt voor de slechte gegevenssituatie over nanoplastics, waardoor het moeilijk is om de situatie volledig te beoordelen.

Deze nieuwe inzichten in de verspreiding en gevaren van nanoplastics in de Noord-Atlantische Oceaan dragen aanzienlijk bij aan ons begrip van de mondiale plasticvervuiling en benadrukken de urgentie van het ondernemen van onmiddellijke actie om mariene ecosystemen te beschermen en te behouden.