Πρώτος απόγονος Ural Owl μετά από 11 χρόνια στον ζωολογικό κήπο της Λειψίας!

Πρώτος απόγονος Ural Owl μετά από 11 χρόνια στον ζωολογικό κήπο της Λειψίας!

Υπήρχε ένας καλός λόγος για να είμαστε χαρούμενοι στον ζωολογικό κήπο της Λειψίας: Για πρώτη φορά μετά από έντεκα χρόνια, οι φύλακες του ζωολογικού κήπου μπόρεσαν να καταγράψουν νεαρές κουκουβάγιες γερακιού. Αυτό το είδος κουκουβάγιας, που από καιρό θεωρούνταν εξαφανισμένο στη Γερμανία, σταθεροποιήθηκε ξανά χάρη στα στοχευμένα μέτρα προστασίας των ειδών. Οι φύλακες παρατήρησαν μια αλλαγή στη συμπεριφορά της αρσενικής κουκουβάγιας, η οποία έγινε πιο προσεκτική και προσεκτική, η οποία τελικά οδήγησε σε μια συναρπαστική ανακάλυψη: δύο αυγά βρέθηκαν στη φωλιά, από τα οποία εκκολάφθηκαν δύο νεοσσοί στις αρχές Μαΐου. Τα νεαρά πουλιά έχουν αποκτήσει πλέον αυτοπεποίθηση και μπορούν να παρατηρηθούν στο κλουβί της Κοιλάδας των Λεοπάρδων. Αυτό αναφέρει thueringen24.de.

Γνωστές για τη νυχτερινή, ντροπαλή συμπεριφορά τους, οι γεράκι κουκουβάγιες συνήθως προτιμούν να μένουν στο καταφύγιο των δέντρων. Η αναπαραγωγική τους επιτυχία στον ζωολογικό κήπο της Λειψίας αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό ορόσημο για την προστασία των ειδών. Αυτό το είδος κουκουβάγιας πρακτικά εξαφανίστηκε στη Γερμανία πριν από 200 χρόνια, γεγονός που υποδηλώνει σημαντικό κίνδυνο. Οι συντηρητές ειδών πέτυχαν την πρώτη τους επιτυχία αναπαραγωγής στο ανοιχτό πεδίο το 2007 στο Εθνικό Πάρκο του Βαυαρικού Δάσους. Μέχρι το 2014, ο πληθυσμός στην περιοχή των συνόρων Βαυαρίας-Βοημίας είχε αυξηθεί σε περίπου 15 με 20 ζευγάρια. Από το 2017, πάνω από 100 κουκουβάγιες γερακιού έχουν απελευθερωθεί με επιτυχία στη φύση freipresse.de επισημαίνει.

Έργα προστασίας ειδών και επανεισαγωγής

Τα νεαρά πουλιά από τον ζωολογικό κήπο της Λειψίας είναι διαθέσιμα ως μέρος ενός έργου επανεισαγωγής που πραγματοποιείται στην Αυστρία. Ωστόσο, το ακριβές χρονικό πλαίσιο για το πότε θα παραδοθούν οι νεοσσοί εκεί είναι ακόμα ασαφές. Σύμφωνα με παλιές ιστορίες και αρχεία, η κουκουβάγια Ural θεωρούνταν εξαφανισμένη στη Γερμανία πριν από 100 χρόνια. το τελευταίο δείγμα που αιχμαλωτίστηκε βρέθηκε στο Δάσος της Βοημίας το 1926. Παρά το κρίσιμο αυτό παρελθόν, ο παγκόσμιος πληθυσμός των κουκουβάγιων Ural δεν φαίνεται να κινδυνεύει επί του παρόντος, αν και οι περιφερειακοί πληθυσμοί στη Γερμανία είναι εύθραυστοι.

Οι κουκουβάγιες Ural αναγνωρίζονται εύκολα από τα μεγάλα, στρογγυλά κεφάλια και το χαρακτηριστικό πέπλο προσώπου τους. Διαφέρουν σημαντικά από την καστανόξανθη κουκουβάγια, η οποία είναι μικρότερη και ελαφρύτερη. Η διατροφή τους αποτελείται από ποντίκια, περιστέρια, σπουργίτια, σαύρες και έντομα και προτιμούν κυρίως τα ανοιχτά δάση ως βιότοπο. Η κατανομή αυτού του συναρπαστικού είδους κουκουβάγιας εκτείνεται από τη Σκανδιναβία σε όλη τη Βαλτική έως την Ιαπωνία, με απομονωμένους πληθυσμούς στην Κεντρική και Νότια Ευρώπη.