Δεξιά εξτρεμιστική βία στο Κόνεβιτς: 217 υποθέσεις και υψηλές ποινές!

Δεξιά εξτρεμιστική βία στο Κόνεβιτς: 217 υποθέσεις και υψηλές ποινές!

Οι ταραχές στο Connewitz τον Ιανουάριο του 2016 ρίχνουν μια μεγάλη σκιά στην πρόσφατη ιστορία της Λειψίας. Η εισαγγελία της Λειψίας επιβεβαίωσε πρόσφατα ότι είχαν κινηθεί συνολικά 217 ποινικές διαδικασίες για αυτή την υπόθεση, οι περισσότερες από τις οποίες αφορούσαν παραβίαση της ειρήνης. Οι καταδικαστικές αποφάσεις αφορούν κυρίως άτομα που συμμετείχαν στις βίαιες συγκρούσεις, στις οποίες η συνολική ζημιά υπολογίστηκε σε περίπου 113.000 ευρώ MDR αναφέρθηκε.

Από τους 217 κατηγορούμενους, οι 209 έχουν πλέον καταδικαστεί νόμιμα. Οι περισσότεροι έλαβαν ήπιες ποινές στο πλαίσιο των δοκιμών και μόνο δύο άτομα καταδικάστηκαν σε φυλάκιση. Επιβλήθηκαν ποινές έως τρία χρόνια και έξι μήνες, ενώ σε ορισμένους καταδικασθέντες επιβλήθηκαν πρόστιμα. Η αριστερή πολιτικός Juliane Nagel έχει επανειλημμένα επισημάνει την κατάσταση των διαδικασιών και τις επικρίνει ως «νωθρές» και «μερικές φορές εκνευριστικές». Σημείωσε ότι πολλοί από τους κατηγορούμενους συχνά ισχυρίζονταν άγνοια της σχεδιαζόμενης επίθεσης, οδηγώντας σε επιεικείς ποινές.

Πλαίσιο για παραβίαση της ειρήνης

Η παραβίαση της ειρήνης είναι έγκλημα που στρέφεται κατά της δημόσιας τάξης ή ειρήνης. Διαπράττεται μέσω βίαιων ταραχών ή συμμετοχής σε αυτές, όπου η απειλή βίαιων πράξεων αρκεί για να συνιστά το αδίκημα. Στη Γερμανία, τα μέλη του πλήθους που συμμετέχουν σε τέτοιες πράξεις βίας τιμωρούνται με πρόστιμα ή φυλάκιση έως και τριών ετών, όπως ορίζεται στον Γερμανικό Ποινικό Κώδικα (§ 125). Ιδιαίτερα σοβαρές υποθέσεις που αφορούν λεηλασίες ή σοβαρές ζημιές σε περιουσιακά στοιχεία μπορεί να οδηγήσουν σε ποινές φυλάκισης από έξι μήνες έως δέκα χρόνια Βικιπαίδεια προειδοποίητος.

Τα γεγονότα στο Connewitz δεν είναι μεμονωμένα. Ο ίδιος ο όρος παραβίαση της ειρήνης έχει τις ρίζες του στον Μεσαίωνα, όταν αντιπροσώπευε την απαγόρευση της διεξαγωγής βεντετών. Η παραβίαση μιας τέτοιας πολιτικής ειρήνης θεωρείται ως περιφρόνηση του κρατικού μονοπωλίου στη βία. Αυτό δείχνει ότι η κοινωνική προοπτική σε τέτοιες ταραχές δεν είναι απλώς τοπική, αλλά έχει βαθιές ιστορικές και νομικές ρίζες.

Επί του παρόντος, ορισμένες διαδικασίες σε σχέση με τις διαφορές του 2016 δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί. Αυτό δείχνει ότι η νομική επεξεργασία τέτοιων πράξεων βίας μπορεί να είναι μια μακρά υπόθεση, αν και εξακολουθεί να ασκείται κριτική για την ταχύτητα και τη διεκδίκηση αυτών των διαδικασιών.